24 PAŹDZIERNIKA 2015 r. Byliśmy świadkami odsłonięcia pomnika poświęconego Unitom. Z prawie dwumetrowego postumentu , patrzy na nas rodzina unicka. Matka, ojciec, dziecko. Przytuleni do siebie, zatroskani, zwyczajni. Nasi przodkowie. Ci którzy pisali do nas w liście z 1862 roku „…w jakich czasach żyliśmy, nie zostawiamy wam żadnych dowodów, ale odsyłamy was do historii z 1861 i 1862 r….” Patrzy na nas Rodzina – pień życia, nad nią góruje krzyż – pień wiary. A my, w początkach XXI wieku „ Z tego pnia życia i wiary czerpiemy dzisiaj siły” – Na postumencie pomnika czytamy „Unici synowie tej ziemi” orate pro nobis. Tylko tyle. I aż tyle. Unici synowie Tej ziemi – to Oni . Orate pro nobis- to my, prosimy – módlcie się za nami. Prosimy w jezyku kultury, do której przynależymy, w którą wrośliśmy. Prosimy w języku kultury łacińskiej, danej nam w konsekwencji przyjęcia chrztu przez Mieszka I. I jeszcze, w postument została wbudowana kapsuła z ziemią z pratulińskiego miejsca męczeństwa Unitów.
|

|